Over de eerste vier maanden van 2022 krijgt de wijkverpleging toch coronasteun. Ministers Ernst Kuipers en Conny Helder schrijven in een brief aan de Tweede Kamer dat de continuïteit van de wijkverpleging onder druk is komen te staan en dat compensatie voor de kosten die zijn gemaakt tijdens de pandemische periode alsnog noodzakelijk is.
“Er bereiken ons overtuigende signalen dat er in de wijkverpleging in die periode significante personele meerkosten gemaakt zijn door hoog ziekteverzuim en omzetuitval, gerelateerd aan de periode waarin corona sterk oplaaide (januari – april 2022)”, aldus de ministers in een Kamerbrief. Betrokken partijen bevestigen dat deze kosten hoger zijn dan voorzien en ook hoger zijn dan door middel van eerdere regelingen gecompenseerd kunnen worden.
De nieuwe afspraken zouden 25 tot 45 miljoen euro moeten gaan kosten die worden opgevangen in het financiële kader voor de wijkverpleging voor dit jaar.
Opdracht
De afspraken geven aan Zorgverzekeraars Nederland, Actiz en Zorgthuis NL de opdracht om collectieve afspraken te maken om de wijkverpleging te compenseren. “Deze afspraken beperken zich tot een realistische inschatting van de personele meerkosten in bovengenoemde periode, waarbij zoveel mogelijk uitgegaan wordt van objectieve verzuim- en omzetuitvalcijfers ten opzichte van een pre-corona vergelijkingsperiode.” Compensatie over andere periodes of over meerkosten die volgen uit andere oorzaken moeten individueel worden behandeld.
‘Zorgwekkende’ stagnatie
De ministers merken op ook een “zorgwekkende” stagnatie te zien in de totstandkoming van individuele afspraken tussen zorgaanbieders en zorgverzekeraars. Volgens de bewindspersonen kan die doorbroken worden door een opdracht tot collectieve afspraken. De wijkverpleging is uniek in deze samenloop van omstandigheden voor de specifieke periode.
Dramatische start
De wijkverpleging kampte met een dramatische start dit jaar. Het ziekteverzuim lag op maar liefst 13,5 procent, het hoogste niveau van de coronacrisis. Om toch de zorg te kunnen leveren zette men in op duurdere externe krachten, maar door het ontbreken van een compensatieregeling werden die extra kosten niet vergoed. Aanbieders moesten hierdoor verder interen op hun eigen vermogen.
> Bron: Skipr.nl